Universele Verklaring van de
Rechten van de Mens
EEN INTRODUCTIE
De Verenigde Naties werd in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog, op 24 oktober 1945 gevormd als een intergouvernementele organisatie om toekomstige generaties te redden van de vernietiging van internationaal conflict.
Het Handvest van de Verenigde Naties riep zes verschillende organisaties in het leven, met inbegrip van de Algemene Vergadering, de Veiligheidsraad, het Internationale Hof van Justitie, en met betrekking tot mensenrechten, een Economische en Sociale Raad (ECOSOC).
Het Handvest van de VN gaf aan de ECOSOC de volmacht om “commissies in het leven te roepen op economisch en sociaal vlak en ter bevordering van mensenrechten...”. Eén hiervan was de Commissie voor Mensenrechten van de Verenigde Naties die onder het voorzitsterschap van Eleanor Roosevelt toezag op de formulering van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.
De Verklaring was opgesteld door vertegenwoordigers van alle gebieden in de wereld en omvatte alle wettelijke tradities. Officieel door de Verenigde Naties aangenomen op 10 december 1948, is dit het meest universele document over mensenrechten dat er bestaat, en het beschrijft de fundamentele rechten die de grondslag vormen voor een democratische samenleving.
Volgend op dit historische besluit, riep de Algemene Vergadering alle lidstaten op om de tekst van de Verklaring te publiceren en om “ervoor te zorgen dat deze werd verspreid, getoond, gelezen en toegelicht zou worden, met name op scholen en andere onderwijsinstellingen, zonder onderscheid gebaseerd op politieke status, of landen, of gebieden.”
Vandaag de dag, is de Verklaring een levensecht document dat nu is geaccepteerd als een contract tussen de regering en haar mensen in de hele wereld. Volgens het Guinness Book of World Records, is dit het meest vertaalde document in de wereld.
>> Lees de volledige tekst van de Verklaring
Vorige
